Vrijen vanuit ontspanning, hoe dan?
“Je hoeft even niets te doen”, zeg ik tegen de prachtige vrouw die naakt voor me ligt.
“Je mag gewoon voelen en ontvangen”..
Ze kijkt me aan, verwonderd, maar vooral ook verward.
Het is bijna alsof ik haar hoor denken: “Ja maar, hoe dan?”
Ontvangen. Het lukt haar niet goed.
In haar hoofd lijkt een programmaatje te draaien dat haar telkens weer influistert dat ze vooral óok iets terug moet doen. Dat ze vooral ook moét laten zien hoe lekker ze het allemaal vindt.
Uiteindelijk komt het hoge woord eruit. Iets wat ik zoveel vrouwen al zo vaak heb horen zeggen:
“Maar als ik stil lig, dan ben ik een dode vis. En dat wil jij toch niet?”
Niets te hoeven doen. Ontspannen en ontvangen.
Het klinkt voor veel mensen als: niet mogen bewegen.
Dit is echt een van de grote misvattingen in de slaapkamer. En eentje die veel mensen moeilijk kunnen loslaten. Dat is: totdat ze ervaren hoe het is om echt in het lichaam te zakken.
Dat het echt – ja, echt! – oké is om helemaal te genieten van dat een ander hen aanraakt, met ze vrijt, zonder dat er meteen een balans moet worden opgemaakt, en de rekening worden vereffend.
Lees: iets terug moeten doen.
Lees: kreunen en bewegen om de ander te laten zien dat je het lekker vindt – zelfs als dat niet zo is.
Lees: je in bed gedragen zoals je denkt dat het hoort of dat de ander graag wil.
Veel mensen zijn controlfreaks.
Zeker in situaties waarin we minder op ons gemak zijn, onzeker zijn, niet precies weten wat we willen, vooral bezig zijn met wat we denken dat de ander wil. Geen wonder dat dit ‘controlfreakerige’ ook vaak in de slaapkamer naar voren komt.
We moeten iets doén in de slaapkamer!
En ontspannen en voelen: dat is nu juist de kunst van níets moeten doen.
Het vereist overgave en loslaten, en dat is voor veel mensen super eng.
Voor de tantra mensen onder ons: ik heb het hier niet over de concepten feminine en masculine. Voor de ‘masculine’ persoon in de slaapkamer die de leiding ‘neemt’ is overgave net zo belangrijk als voor de ontvangende ‘feminine’.
Ik heb het hier over: laten gebeuren.
Als je niets hoeft te doen in de slaapkamer, kan er van alles gebeuren.
Kreunen, kronkelen, schudden, trillen, huilen, lachen, zuchten, zelfs ‘dirty talk’: zo maar een paar voorbeelden.
Het gekke is: niets hoeven doen, ontspannen en loslaten, alles laten gebeuren: voor de controlfreaks onder ons is dat hard werken. Althans, zo lijkt het.
We zijn nu eenmaal gewoontedieren.
Als je nooit ervaren hebt hoe prachtig ontspannen en heerlijk het in bed kan zijn, omdat je je je lichaam vrij laat, los van de censuur en overtuigingen van het hoofd, dan weet je ook niet wat je mist. En dan doe je dus wat je altijd al gedaan hebt: vooral veel schakelen met het hoofd.
En dat is echt doodzonde.
Vrijen vanuit ontspanning en laten gebeuren, bewegen en kreunen zoals dat vanuit je lichaam naar boven borrelt en zich verspreidt als een onstuitbare golf, is iets totaal anders dan vrijen, kreunen en bewegen met constant opkomende gedachten over hoe ‘het’ hoort te zijn, over hoe jij je hoort te gedragen, en of je bedpartner wel helemaal tevreden is.
“Oké”, denk je misschien, “maar de bewegingen en geluiden lijken toch op elkaar?”
Het lijkt net zoveel op elkaar als een roodglanzende en sappige kers – die je van de fruitschaal kan pakken en in je mond stoppen – lijkt op het stilleven van die kers dat ernaast hangt.
Het is duidelijk wat het stilleven uitbeeldt. En tegelijkertijd is het absoluut totaal anders dan ‘the real deal’.
De naam ‘stilleven’ zeg het eigenlijk al.
Het leeft niet, het bruist niet. Het is niet echt.
Dus ik vraag je: wat is nu eigenlijk de echte ‘dode vis’?
Is dat de kers in de fruitschaal? Of het stilleven?