“Maar ik ben dus niet stuk?”
“Maar ik ben dus niet stuk?” Tranen rollen over haar wangen.
Ik schud mijn hoofd, glimlach en zeg het nog eens: “Je bent absoluut niet stuk. Je bent gewoon gezond. Dit is heel normaal.”
Voor me zit een vrouw die net een schadelijke overtuiging in rook heeft zien opgaan.
Een overtuiging die ze al lang bij zich droeg, en wat haar in de loop der jaren veel pijn heeft gedaan.
Een overtuiging die haar in verwarring bracht, omdat haar gevoel haar toch iets heel anders vertelde?
Ze houdt namelijk wél van seks. Maar waarom is het dan toch altijd haar man die moet initiëren? Waarom voelt ze zich pas sexy, pas juicy, als het aanraken, het knuffelen, het kussen al is begonnen? Waarom lijkt ze niet wat meer op haar lief, die zo gemakkelijk de knop om kan zetten en er gewoon voor kan gáan?
Dit is haar overtuiging: “Als ik niet spontaan zin heb in seks, dan is er iets mis met mij.”
De afgelopen maand heb ik 3 vrouwen en 1 man gezien die deze gedachte als een zware last met zich mee zeulden. En niet alleen zij, maar ook hun partners hadden hieronder te lijden. Want bijna iedereen wordt wel wat onzeker als het erop lijkt dat de ander minder graag seks heeft met jou dan jij met hen.
Het idee dat opwinding en zin in seks spontaan zou moeten ontstaan, is aardig vastgeroest in onze maatschappij. En dit idee zorgt voor veel onbegrip, frustratie en tranen in relaties. Want heel vaak werkt het voor een van beide partners niet zo. Zij hebben wat men noemt een responsieve, en dus niet een spontane, opwindingsstijl. Deze partner is vaker de vrouw dan de man, maar zeker niet altijd.
En dan zijn er die tranen van opluchting, als ik een koppel vertel dat er misschien wel net zo veel mensen zijn met een responsieve als een spontane opwindingsstijl.
Tranen van: zie je wel, ik ben niet gek.
En soms ook tranen van: oh gelukkig, dus je vind je nog wél aantrekkelijk.
Het ligt niet aan mij. Maar het ligt ook niet aan jou.
En de hamvraag natuurlijk: maar wat kunnen we hier dan aan doen?
Want simpelweg tegen de ander zeggen: “jij moet eens wat vaker initiëren”, dat werkt niet. En als je zelf de ‘spontane’ van de twee bent: gewoon afwachten tot de ander er zelf mee komt levert vooral frustratie op.
Het goede nieuws: hier valt van alles aan te doen! Maar zeker als het hier gaat over vastgeroeste patronen kunnen de spanningen hoog oplopen. En dan kan het gewoon heel fijn zijn als iemand even meekijkt. Zodat je het niet allemaal zelf hoeft uit te zoeken.
Als je jezelf hierin herkent, of als je – met je partner of alleen – tegen andere dingen aanloopt die fijne intimiteit en een vervullend seksleven in de weg staan, dan help ik je hier graag mee.
